بحران آمادگی کودکان برای مدرسه: از ناتوانی در استفاده از کتاب تا ضعف مهارت‌های حرکتی
بحران آمادگی کودکان برای مدرسه: از ناتوانی در استفاده از کتاب تا ضعف مهارت‌های حرکتی
پژوهشی نشان می‌دهد که بسیاری از والدین فکر نمی‌کنند کودکان تا ۴ سالگی نیاز به یادگیری استفاده از کتاب دارند
معلمان اعلام می‌کنند کودکان با ضعف در مهارت‌های حرکتی پایه وارد دبستان می‌شوند
یک نظرسنجی تازه نشان داده که کمتر از نیمی از پدر و مادرها باور دارند فرزندانشان باید پیش از ورود به دبستان، شیوه درست استفاده از کتاب را بیاموزند.
در این نظرسنجی که برای مؤسسه خیریه سال‌های نخست Kindred2 صورت گرفته، همچنین مشخص شد تنها ۷۶ درصد والدین بر این باورند که کودکان باید پیش از ورود به پیش‌دبستانی، آموزش دستشویی رفتن را فرا گرفته باشند.
این نتایج در شرایطی به دست آمده که معلمان گزارش می‌دهند دانش‌آموزان با کاستی در مهارت‌های حرکتی پایه و نداشتن قدرت اصلی بدن وارد دبستان می‌شوند.
ماه پیش، نخست‌وزیر اعلام کرد که هدفش این است که ۷۵ درصد کودکان تا زمان آغاز مدرسه به سطح مطلوبی از رشد برسند.
این نظرسنجی که شرکت Savanta در ماه‌های اکتبر و نوامبر سال گذشته انجام داد، از بیش از ۱۰۰۰ نفر از کارکنان دبستان و ۱۰۰۰ پدر و مادر که فرزندانشان در پیش‌دبستانی بودند، در سراسر انگلستان و ولز پرسش‌هایی را مطرح کرد.
در مجموع، ۴۴ درصد از والدین گفتند که به نظرشان کودکان باید تا پیش‌دبستانی بدانند چطور به درستی از کتاب استفاده کنند.
در این گزارش آمده که یک نمونه از کاربرد درست کتاب زمانی است که کودک «مانند استفاده از دستگاه الکترونیکی، روی صفحه انگشت نکشد یا ضربه نزند».
کارکنان دبستان‌ها گزارش دادند که ۲۸ درصد از کودکانی که در سال ۲۰۲۴ وارد پیش‌دبستانی شدند «به شکل نادرست از کتاب استفاده می‌کنند» و یک چهارم آن‌ها (۲۵ درصد) هنوز آموزش دستشویی رفتن ندیده‌اند.
بیشتر کارکنان مدرسه، گذراندن وقت زیاد با دستگاه‌های الکترونیکی (۵۴ درصد) و کم‌کاری والدین در کتابخوانی برای فرزندانشان (۵۲ درصد) را دلایل اصلی عدم آمادگی کودکان برای مدرسه دانستند.
معلمانی که در گروه‌های گفتگو شرکت داشتند، درباره نرسیدن کودکان به بسیاری از نشانه‌های رشدی خود ابراز نگرانی کردند.
دیوید بترزبی، معلم دبستانی در راچدیل، گفت در سال‌های اخیر شاهد افزایش شمار کودکانی بوده که با کالسکه و پوشک به مدرسه می‌آیند.
او گفت کارکنان نمی‌توانند برنامه درسی را تا پس از کریسمس به درستی آغاز کنند، زیرا تمام ترم نخست را صرف «جبران» مهارت‌های حرکتی می‌کنند.
آقای بترزبی به خبرگزاری PA گفت: «بخش سال‌های نخست ما اکنون زمان بیشتری را صرف می‌کند تا کودکان یاد بگیرند مداد را با قدرت و ثبات کافی برای نوشتن در دست بگیرند، و این تأخیر بر توانایی ما در پیشبرد برنامه درسی اثر منفی می‌گذارد.»
او افزود: «هر سال که می‌گذرد، بیشتر روشن می‌شود که کودکان نمی‌دانند چطور از کتاب استفاده کنند. آن‌ها با شنیدن داستان و چگونگی نگه داشتن و ارتباط برقرار کردن با کتاب بیگانه‌اند.»
وقتی از او پرسیده شد چرا فکر می‌کند شمار بیشتری از کودکان بدون آمادگی وارد پیش‌دبستانی می‌شوند، آقای بترزبی گفت: «من قطعاً می‌گویم که کاهش مراکز Sure Start و کم شدن بازدیدکنندگان بهداشت، نقش مهمی در کم شدن آگاهی والدین درباره آمادگی برای مدرسه داشته است. زمان زیادی که کودکان با صفحه نمایش می‌گذرانند و کمبود گفتگو و تعامل هم عوامل دیگری هستند.»
یک معاون مدیر دبستان از شمال غرب گفت: «ما کودکان زیادی داریم که دیر راه افتاده‌اند. حرکاتشان بی‌دقت است، وسایل را می‌اندازند و نمی‌توانند از پله بالا بروند.»
همزمان، یک معلم از شمال غرب گفت در پیش‌دبستانی کودکانی هستند که «از نظر جسمی نمی‌توانند روی فرش بنشینند» چون قدرت مرکزی بدنشان ضعیف است.
نزدیک به دو پنجم (۳۹ درصد) از کارکنان گفتند «کم شدن زمان آموزش در دوران کودکی به خاطر محدودیت‌های قرنطینه» عامل کلیدی آمادگی برای مدرسه است.
اما یک مدیر ارشد در میدلندز شرقی گفت: «نمی‌شود همه چیز را گردن کووید انداخت. متأسفانه، بخش زیادی از این مشکل به شیوه فرزندپروری هم مربوط می‌شود.»
فلیسیتی گیلسپی، مدیر Kindred2، گفت: «ما از تعهد دولت برای افزایش آمادگی کودکان برای مدرسه استقبال می‌کنیم، اما گزارش ما نشان می‌دهد که بسیاری از والدین در پشتیبانی از رشد فرزندانشان کوتاهی می‌کنند، هرچند می‌دانیم که قصد خیر دارند.»
«ما باید در گفتگو درباره فرزندپروری در این سال‌های حساس رشد، از برچسب زدن پرهیز کنیم و به عنوان یک ملت درک کنیم که همه ما از زمان تولد در حال یادگیری هستیم، و این سال‌های نخست تأثیر شگرفی بر آینده همه ما دارد.»
«نقش پدر و مادر و مراقبان به عنوان نخستین آموزگار کودک، برای موفقیت‌های بعدی در زندگی آن‌ها و پیشرفت جامعه و اقتصاد ما بسیار مهم است.»
«آخرین گزارش سالانه ما نشان می‌دهد که این مشکلات هم جدی هستند و هم حل کردنشان دشوار است.»
تیفنی هریس، کارشناس دبستان در انجمن رهبران مدارس و کالج‌ها (ASCL)، گفت: «این مطالعه نشان می‌دهد که بین برخی والدین و مدارس درباره معنای واقعی آمادگی برای مدرسه، شکاف نگران‌کننده‌ای وجود دارد.»
«به گمان ما، پشت این یافته این واقعیت نهفته که بسیاری از خانواده‌ها خودشان با انواع فشارهای اقتصادی و اجتماعی دست به گریبانند و حمایت کافی از آن‌ها نمی‌شود.»
«راه حل باید در توجه ویژه به آموزش باکیفیت در سال‌های نخست باشد - نه فقط از نظر مراقبت رایگان از کودک، بلکه تأمین بودجه کافی برای پشتیبانی از این خدمات ضروری.»
پل وایتمن، دبیرکل اتحادیه رهبران مدرسه NAHT، گفت: «شاید بتوان کارهای بیشتری انجام داد تا به همه والدین کمک شود مطمئن شوند فرزندانشان برای شکوفایی در آغاز مدرسه آماده‌اند و می‌توانند هنگام نیاز به حمایت دسترسی داشته باشند.»
«بی‌تردید اختلالی که همه‌گیری ایجاد کرد بر رشد برخی کودکان خردسال اثر گذاشت، و بسیاری از رهبران مدارس به‌ویژه نگرانی‌هایی را درباره رشد گفتار و زبان گزارش کرده‌اند.»
«آموزش باکیفیت در سال‌های نخست بسیار مهم است و برای کمک به کم کردن فاصله میان کودکان از خانواده‌های محروم و همسالانشان نقشی حیاتی دارد.»